van mijn voorjaarsvakantie. Vorige week was hectisch. Ik heb niet alles af wat ik af wilde hebben. Daarom zit ik vandaag gewoon op kantoor, aan het werk. Nog best wat te doen. Rond vijf uur kom ik thuis. Ik speel lekker met Tom. De telefoon gaat. M'n moeder. Meteen zegt ze: "Jordy, ik geef je even je vader".
"Heb je naar De Giro gekeken vandaag?" Oh ja, De Giro. Nog helemaal niet aan gedacht. Druk. "Nee", zeg ik en op dat moment bekruipt mij al iets. "Wouter Weylandt is gevallen ..." Ik weet het dan al. "Ze hebben het nog geprobeerd, maar hij is overleden.", zegt mijn vader. "Godverdomme...", zeg ik. We praten nog wat maar, dan kap ik af en zeg dat ik even verder moet met het eten en nog terug bel.
"Kut".
Na het eten kijk ik samen met Nynke naar Holland Sport. Kai Reus zegt af en toe iets maar, kijkt vooral naar zijn ineengevouwen handen. Stephen de Jong benoemd wat al die tijd al door mijn hoofd spookt. De familie van Wouter, of in ieder geval zijn vader, die zaten natuurlijk te kijken vandaag. Kai zegt dat hij vandaag toevallig een keer niet keek. Rob Harmeling waarschuwt de liefhebber. In de afdaling valt niets te winnen. Doe voorzichtig, rijd veilig naar huis.
Nynke kent mij. Ze zegt: "Kom maar even hier." Zij weet hoe erg ik het vind. Samen kijken wij het programma uit. De vaste nummers, "Petje op, Petje af" en aan het eind natuurlijk de drie rondjes op de rollerbank.
Vandaag staat één fiets leeg. Er zit niemand op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten