Vandaag, de eerste dag ...

van mijn voorjaarsvakantie. Vorige week was hectisch. Ik heb niet alles af wat ik af wilde hebben. Daarom zit ik vandaag gewoon op kantoor, aan het werk. Nog best wat te doen. Rond vijf uur kom ik thuis. Ik speel lekker met Tom. De telefoon gaat. M'n moeder. Meteen zegt ze: "Jordy, ik geef je even je vader".

"Heb je naar De Giro gekeken vandaag?" Oh ja, De Giro. Nog helemaal niet aan gedacht. Druk. "Nee", zeg ik en op dat moment bekruipt mij al iets. "Wouter Weylandt is gevallen ..." Ik weet het dan al. "Ze hebben het nog geprobeerd, maar hij is overleden.", zegt mijn vader. "Godverdomme...", zeg ik. We praten nog wat maar, dan kap ik af en zeg dat ik even verder moet met het eten en nog terug bel.

"Kut".

Na het eten kijk ik samen met Nynke naar Holland Sport. Kai Reus zegt af en toe iets maar, kijkt vooral naar zijn ineengevouwen handen. Stephen de Jong benoemd wat al die tijd al door mijn hoofd spookt. De familie van Wouter, of in ieder geval zijn vader, die zaten natuurlijk te kijken vandaag.  Kai zegt dat hij vandaag toevallig een keer niet keek. Rob Harmeling waarschuwt de liefhebber. In de afdaling valt niets te winnen. Doe voorzichtig, rijd veilig naar huis.

Nynke kent mij. Ze zegt: "Kom maar even hier." Zij weet hoe erg ik het vind. Samen kijken wij het programma uit. De vaste nummers, "Petje op, Petje af" en aan het eind natuurlijk de drie rondjes op de rollerbank.

Vandaag staat één fiets leeg. Er zit niemand op.

Gisteren begon de giro

met een ploegentijdrit in Turijn. HTC vlamde naar de overwnning. Vandaag etappe 2. Een vlakke voorspelbare rit. Een lange vlucht, het peloton draait warm, staat op en pakt de vluchters. Cavendish wint. Vandaag ook de eerste van twee partijtjes Twente tegen Ajax. Tom heeft een Ajax bal. Tom speelt met zijn bal in de woonkamer. Het is een klein maatje, rood met wit en op ieder wit vlakje staat het (commercieële) logo van Ajax geprint. Die bal heeft hij van Piet gekregen. De Vlaming die het buurtlokaal draait en een goeie vent. Ik leg de laatste hand aan het ontbijt op bed, roep Tom en samen gaan wij naar de slaapkamer. Ik draag het dienblad, Tom z'n bal. Ik lig op bed, Tom en z'n moeder eten het ontbijt. Ik bestudeer de bal. Op één van de vlakjes staat: "Official Ajax Product". In dik gedrukte letters: "No Child labour involved". Ik kijk naar Tom. Hij dompt zijn croissant met kaas in de rozebotteljam en krijgt een kusje op z'n bol van zijn moeder. Ik kijk weer naar de bal. In kleine letters staat er: "Made in Pakistan". De dik gedrukte letters lopen leeg.

De wereld is verdeeld in in jongentjes die ballen maken en jongentjes die met ballen spelen. Wesley Sneijder speelt met de bal. Hij klaagt in interviews. Hij voelt zich dan ondergewaardeerd. Ik zie dan een klein ventje dat de hele dag loopt te ballen, in z'n Hummer stapt en de rest van de dag en nacht op Yolanthe gaat liggen. Wesley is een verwend kreng. De uitersten van de bal. De misère van het pakistaanse jongentje, de Hummer van Wesley. Je kan er maar het beste ergens in het midden zitten. Ik kijk naar Tom. Hij speelt met z'n eten. Hij heeft geluk.